Jugosłowiańska pamiątka

      Miasteczko, które liczyło wówczas 11 tys. mieszkańców, było zbyt ciasne i słabo zabudowane dla ściągającej tu licznie ludności. Rozwijający się dynamicznie przemysł drzewo – chemiczny był dla wszystkich szansą na pracę i otrzymanie mieszkania. Hajnówka, której budownictwo mieszkaniowe stanowiły głównie parterowe baraki, potrzebowała nie tylko nowych domów, ale również odmiany wizerunku.
     Prężnie działające Hajnowskie Zakłady Przemysłu Leśnego pod koniec lat 50. otrzymały od ministerstwa możliwość wymiany doświadczeń w zakresie produkcji i nowoczesnej technologii z jugosłowiańskim miasteczkiem Beliszcze. Celem wyjazdu przedstawicieli z Hajnówki był mieszczący się na jego terenie kombinat drzewno – chemiczny.
    - Naszą delegację stanowiły cztery osoby: dyrektor Bolesław Sulima oraz specjaliści Leon Dubas, Antoni Martyniuk oraz ja, młody inżynier technolog – wspomina wyjazd Włodzimierz Poskrobko, pracujący w zakładach drzewnych prawie 40 lat – Wizyta była bardzo przyjemna, bo witano nas i goszczono bardzo serdecznie. Modne wyjazdy do krajów bloku socjalistycznego były nie tylko chwytem propagandowym komuny, ale często stawały się zawiązkiem przyjaźni i sympatii. Podczas 5 – dniowej wizyty kiedy zwiedzaliśmy zakłady i miasteczko, rzuciło nam się w oczy kolorowe osiedle kilkunastu niedużych bloków. Zabudowa ta była bardzo ładna, taka inna od naszych hajnowskich baraków. Mieszkali tam głównie robotnicy i miejscowi nazywali osiedle „robotnicze domki”. Zamarzyły nam się takie w Hajnówce.
      Dyrekcja kombinatu widząc wielkie zainteresowanie polskiej delegacji, zaproponowała przekazanie dokumentacji budowlanej jako prezentu – pamiątki po sympatycznej wizycie. Z symbolicznym „ne ma problema”  podlascy drzewiarze otrzymali za darmo gotowe projekty na bloki.

       Pomysł budowy robotniczego osiedla po powrocie spotkał się w Hajnówce z przychylnością nie tylko dyrekcji zakładów drzewnych, ale również konferencji samorządu robotniczego, która zatwierdziła ostatecznie decyzję. Do realizacji projektu włączyła się oficjalnie partia oraz związki pracownicze. Po wnikliwym przeanalizowaniu lokalizacji przyszłego osiedla, wybrano ulicę blisko dworca kolejowego. W ciągu dwóch lat stanęły tam cztery bloki, w których zamieszkało kilkadziesiąt robotniczych rodzin. Inwestycje opłacono z tzw. zysku z produkcji ubocznej Hajnowskich Zakładów Przemysłu Leśnego.
    - Nowe budynki podobały się hajnowianom – twierdzi Włodzimierz Poskrobko – a my cieszyliśmy się, że po wizycie w Jugosławii pozostała taka pamiątka. Do dziś wszystkie są zamieszkałe.

 JZ